Mende Mecnundan füzun aşıklık istedadı var
Azeri Türk divan şairi olan Fuzuli, yüksek 1483 yılında Irak’ta dünyay gelmiş ve 1556 yılında yine Irak’ta vefat etmiştir. Asıl adı Mehmet bin Süleyman olan Fuzuli Türk şiirini oldukça etkilemiştir. Hem Azerice hem Arapça hemde Farsça şiirler yazan Fuzuli’nin şiirlerinde işlenen konular ise Allah’a kavuşma isteği, ilahi aşk, ölüm, toplum, yoksulluk, felsefe ve tabiat.
Bu doğrultuda Fuzuli’nin Gazel (2) şiiri de günümüze kadar ulaşan şiirlerindendir. Gazel (2) şiirinin son mısraları ise şöyle;
Ey Fuzuli aşk men’in kılma nasihten kabul
Akıl tedbiridir ol sanma ki bir bünyadı var
Gazel (2) Şiiri
> Mende Mecnundan füzun aşıklık istedadı var
Aşık-ı sadık menem Mecnunun ancak adı var
> Kıl tefahür kim senin hem var ben tek aşıkın
Leylanın Mecnunu Şirinin eğer Ferhadı var
> Ehl-i temkinem beni benzetme ey gül bülbüle
Derde sabrı yok anın her lahza bin feryadı var
> Öyle bed-halem ki ahvalim görende şad ol
Her kimin kim dehr cevrinden dil-i naşadı var
> Gezme ey gönlüm kuşu gafil feza-yı aşkta
Kim bu sahranın güzer-gahında çok sayyadı var
> Ey Fuzuli aşk men’in kılma nasihten kabul
Akıl tedbiridir ol sanma ki bir bünyadı var