Şuara Suresinin Türkçe Okunuşu ve Anlamı
Şuara suresinin Türkçe okunuşu ve anlamı konusuna geçmeden önce Şuara suresi hakkında kısa bir bilgi verelim. Şuara suresi;
“Mekke döneminde inmiştir. 227 âyettir. Sûre, adını 224. âyette geçen “eş-Şu’arâ” kelimesinden almıştır. “Şu’arâ” şairler demektir. Sûre de başlıca Mûsâ, İbrahim, Nûh, Hûd,Salih ve Şu’ayb peygamberlerin kıssaları dile getirilmekte; müşriklerin, Kur’an’ın vahiy dışı bir kaynağa dayalı olduğu iddialarına karşılık, onun bir vahiy eseri olduğu vurgulanmakta, söz konusu kaynakların Kur’an üzerinde hiçbir etkisinin bulunamayacağı ifade edilmektedir.” (Bu bilgiler T.C. Diyanet İşleri Başkanlığının resmi web sayfasından alınmıştır.)
Şuara Suresinin Türkçe (Latince) Okunuşu
1.Tâ, Sîn, Mîm.
2.Tilke âyâtul kitâbil mubîn(mubîni).
3.Lealleke bâhıun nefseke ellâ yekûnû mu’minîn(mu’minîne).
4.İn neşe’ nunezzil aleyhim mines semâi âyeten fe zallet a’nâkuhum lehâ hâdıîn(hâdıîne).
5.Ve mâ ye’tîhim min zikrin miner rahmâni muhdesin illâ kânû anhu mu’ridîn(mu’ridîne).
6.Fe kad kezzebû fe se ye’tîhim enbâu mâ kânû bihî yestehziûn(yestehziûne).
7.E ve lem yerav ilâl ardı kem enbetnâ fîhâ min kulli zevcin kerîm(kerîmin).
8.İnne fî zâlike le âyeten, ve mâ kâne ekseruhum mu’minîn(mu’minîne).
9.Ve inne rabbeke le huvel azîzur rahîm(rahîme).
10.Ve iz nâdâ rabbuke mûsâ eni’til kavmez zâlimîn(zâlimîne).
11.Kavme fir’avn(fir’avne), e lâ yettekûn(yettekûne).
12.Kâle rabbi innî ehâfu en yukezzibûni.
13.Ve yadîku sadrî ve lâ yentaliku lisânî fe ersil ilâ hârûn(hârûne).
14.Ve lehum aleyye zenbun fe ehâfu en yaktulûni.
15.Kâle kellâ, fezhebâ bi âyâtinâ innâ meakum mustemiûn(mustemiûne).
16.Fe’tiyâ fir’avne fe kûlâ innâ resûlu rabbil âlemîn(âlemîne).
17.En ersil meanâ benî isrâîl(isrâîle).
18.Kâle e lem nurabbike fînâ velîden ve lebiste fînâ min umurike sinîn(sinîne).
19.Ve fealte fa’letekelletî fealte ve ente minel kâfirîn(kâfirîne).
20.Kâle fealtuhâ izen ve ene mined dâllîn(dâllîne).
21.Fe ferartu minkum lemmâ hıftukum fe vehebe lî rabbî hukmen ve cealenî minel murselîn(murselîne).
22.Ve tilke ni’metun temunnuhâ aleyye en abbedte benî isrâîl(isrâîle).
23.Kâle fir’avnu ve mâ rabbul âlemîn(âlemîne).
24.Kâle rabbus semâvâti vel ardı ve mâ beynehumâ, in kuntum mûkınîn(mûkınîne).
25.Kâle li men havlehû e lâ testemiûn(testemiûne).
26.Kâle rabbukum ve rabbu âbâikumul evvelîn(evvelîne).
27.Kâle inne resûlekumullezî ursile ileykum le mecnûn(mecnûnun).
28.Kâle rabbul meşrikı vel magribi ve mâ beynehumâ, in kuntum ta’kılûn(ta’kılûne).
29.Kâle leinittehazte ilâhen gayrî le ec’alenneke minel mescûnîn(mescûnîne).
30.Kâle e ve lev ci’tuke bi şey’in mubîn(mubînin).
31.Kâle fe’ti bihî in kunte mines sâdikîn(sâdikîne).
32.Fe elkâ asâhu fe izâ hiye su’bânun mubîn(mubînun).
33.Ve nezea yedehu fe izâ hiye beydâu lin nâzırîn(nâzırîne).
34.Kâle lil melei havlehû inne hâzâ le sâhırun alîm(alîmun).
35.Yurîdu en yuhricekum min ardıkum bi sıhrihî fe mâzâ te’murûn(te’murûne).
36.Kâlû ercih ve ehâhu veb’as fîl medâini hâşirîn(hâşirîne).
37.Ye’tûke bi kulli sehhârin alîm(alîmin).
38.Fe cumias seharatu li mîkâti yevmin ma’lûm(ma’lûmin).
39.Ve kîle lin nâsi hel entum muctemiûn(muctemiûne).
40.Leallenâ nettebius seharate in kânû humul gâlibîn(gâlibîne).
41.Fe lemmâ câes seharatu kâlû li fir’avne e inne lenâ le ecran in kunnâ nahnul gâlibîn(gâlibîne).
42.Kâle neam ve innekum izen le minel mukarrabîn(mukarrabîne).
43.Kâle lehum mûsâ elkû mâ entum mulkûn(mulkûne).
44.Fe elkav hıbâlehum ve ısıyyehum ve kâlû bi izzeti fir’avne innâ le nahnul gâlibûn(gâlibûne).
45.Fe elkâ mûsâ asâhu fe izâ hiye telkafu mâ ye’fikûn(ye’fikûne).
46.Fe ulkıyes seharatu sâcidîn(sâcidîne).
47.Kâlû âmennâ bi rabbil âlemîn(âlemîne).
48.Rabbi mûsâ ve hârûn(hârûne).
49.Kâle âmentum lehu kable en âzene lekum, innehu le kebîrukumullezî allemekumus sıhra, fe le sevfe ta’lemûn(ta’lemûne), le ukattıanne eydiyekum ve erculekum min hılâfin ve le usallibennekum ecmaîn(ecmaîne).
50.Kâlû lâ dayra innâ ilâ rabbinâ munkalibûn(munkalibûne).
51.İnnâ natmeu en yagfira lenâ rabbunâ hatâyânâ en kunnâ evvelel mu’minîn(mu’minîne).
52.Ve evhaynâ ilâ mûsâ en esri bi ıbâdî innekum muttebeûn(muttebeûne).
53.Fe ersele fir’avnu fîl medâini hâşirîn(hâşirîne).
54.İnne hâulâi le şirzimetun kalîlûn(kalîlûne).
55.Ve innehum lenâ le gâizûn(gâizûne).
56.Ve innâ le cemîun hâzirûn(hâzirûne).
57.Fe ahracnâhum min cennâtin ve uyûn(uyûnin).
58.Ve kunûzin ve makâmin kerîm(kerîmin).
59.Kezâlike, ve evresnâhâ benî isrâîl(isrâîle).
60.Fe etbeûhum muşrikîn(muşrikîne).
61.Fe lemmâ terâel cem’âni kâle ashâbu musâ innâ le mudrakûn(mudrakûne).
62.Kâle kellâ, inne maiye rabbî se yehdîni.
63.Fe evhaynâ ilâ mûsâ enıdrib bi asâkel bahra, fenfeleka fe kâne kullu firkın ket tavdil azîm(azîmi).
64.Ve ezlefnâ semmel âharîn(âharîne).
65.Ve enceynâ mûsâ ve men meahû ecmaîn(ecmaîne).
66.Summe agraknâl âharîn(âharîne).
67.İnne fî zâlike le âyeten, ve mâ kâne ekseruhum mu’minîn(mu’minîne).
68.Ve inne rabbeke le huvel azîzur rahîm(rahîmu).
69.Vetlu aleyhim nebee ibrâhîm(ibrâhîme).
70.İz kâle li ebîhi ve kavmihî mâ ta’budûn(ta’budûne).
71.Kâlû na’budu asnâmen fe nezallu lehâ âkifîn(âkifîne).
72.Kâle hel yesmeûnekum iz ted’ûn(ted’ûne).
73.Ev yenfeûnekum ev yedurrûn(yedurrûne).
74.Kâlû bel vecednâ âbâenâ kezâlike yef’alûn(yef’alûne).
75.Kâle e fe raeytum mâ kuntum ta’budûn(ta’budûne).
76.Entum ve âbâukumul akdemûn(akdemûne).
77.Fe innehum aduvvun lî illâ rabbel âlemîn(âlemîne).
78.Ellezî halakanî fe huve yehdîni.
79.Vellezî huve yut’ımunî ve yeskîni.
80.Ve izâ maridtu fe huve yeşfîni.
81.Vellezî yumîtunî summe yuhyîni.
82.Vellezî atmeu en yagfira lî hatîetî yevmed dîn(dîni).
83.Rabbi heb lî hukmen ve elhıknî bis sâlihîn(sâlihîne).
84.Vec’al lî lisâne sıdkın fîl âhırîn(âhırîne).
85.Vec’alnî min veraseti cennetin naîm(naîmi).
86.Vagfir li ebî innehu kâne mined dâllîn(dâllîne).
87.Ve lâ tuhzinî yevme yûb’asûn(yûb’asûne).
88.Yevme lâ yenfau mâlun ve lâ benûn(benûne).
89.İllâ men etâllâhe bi kalbin selîm(selîmin).
90.Ve uzlifetil cennetu lil muttakîn(muttakîne).
91.Ve burrizetil cahîmu lil gâvîn(gâvîne).
92.Ve kîle lehum eyne mâ kuntum ta’budûn(ta’budûne).
93.Min dûnillâh(dûnillâhi), hel yensurûnekum ev yentesırûn(yentesırûne).
94.Fe kubkıbû fîhâ hum vel gâvun(gâvune).
95.Ve cunûdu iblîse ecmeûn(ecmeûne).
96.Kâlû ve hum fîhâ yahtesımûn(yahtesımûne).
97.Tallâhi in kunnâ le fî dalâlin mubîn(mubînin).
98.İz nusevvîkum bi rabbil âlemîn(âlemîne).
99.Ve mâ edallenâ illâl mucrimûn(mucrimûne).
100.Fe mâ lenâ min şâfiîn(şâfiîne).
101.Ve lâ sadîkın hamîm(hamîmin).
102.Fe lev enne lenâ kerraten fe nekûne minel mu’minîn(mu’minîne).
103.İnne fî zâlike le âyeten, ve mâ kâne ekseruhum mu’minîn(mu’minîne).
104.Ve inne rabbeke le huvel azîzur rahîm(rahîmu).
105.Kezzebet kavmu nûhınil murselîn(murselîne).
106.İz kâle lehum ahûhum nûhun e lâ tettekûn(tettekûne).
107.İnnî lekum resûlun emîn(emînun).
108.Fettekûllâhe ve atîûni.
109.Ve mâ es’elukum aleyhi min ecrin, in ecriye illâ alâ rabbil âlemîn(âlemîne).
110.Fettekûllâhe ve atîûni.
111.Kâlû e nu’minu leke vettebeakel erzelûn(erzelûne).
112.Kâle ve mâ ilmî bimâ kânû ya’melûn(ya’melûne).
113.İn hısâbuhum illâ alâ rabbî lev teş’urûn(teş’urûne).
114.Ve mâ ene bi târidil mu’minîn(mu’minîne).
115.İn ene illâ nezîrun mubîn(mubînun).
116.Kâlû le in lem tentehi yâ nûhule tekûnenne minel mercûmîn(mercûmîne).
117.Kâle rabbi inne kavmî kezzebûni.
118.Feftah beynî ve beynehum fethan ve neccinî ve men maiye minel mu’minîn(mu’minîne).
119.Fe enceynâhu ve men meahu fîl fulkil meşhûn(meşhûni).
120.Summe agraknâ ba’dul bâkîn(bâkîne).
121.İnne fî zâlike le âyeten, ve mâ kâne ekseruhum mu’minîn(mu’minîne).
122.Ve inne rabbeke le huvel azîzur rahîm(rahîmu).
123.Kezzebet âdunil murselîn(murselîne).
124.İz kâle lehum ahûhum hûdun e lâ tettekûn(tettekûne).
125.İnnî lekum resûlun emîn(emînun).
126.Fettekullâhe ve atîûni.
127.Ve mâ es’elukum aleyhi min ecrin, in ecriye illâ alâ rabbil âlemîn(âlemîne).
128.E tebnûne bi kulli rîın âyeten ta’besûn(ta’besûne).
129.Ve tettehızûne mesânia leallekum tahludûn(tahludûne).
130.Ve izâ betaştum betaştum cebbârîn(cebbârîne).
131.Fettekullâhe ve atîûni.
132.Vettekûllezî emeddekum bimâ ta’lemûn(ta’lemûne).
133.Emeddekum bi en’âmin ve benîn(benîne).
134.Ve cennâtin ve uyûn(uyûnin).
135.İnnî ehâfu aleykum azâbe yevmin azîm(azîmin).
136.Kâlû sevâun aleynâ e vaazte em lem tekun minel vâızîn(vâızîne).
137.İn hâzâ illâ hulukul evvelîn(evvelîne).
138.Ve mâ nahnu bi muazzebîn(muazzebîne).
139.Fe kezzebûhu fe ehleknâhum, inne fî zâlike le âyeten, ve mâ kâne ekseruhum mu’minîn(mu’minîne).
140.Ve inne rabbeke le huvel azîzur rahîm(rahîmu).
141.Kezzebet semûdul murselîn(murselîne).
142.İz kâle lehum ahûhum sâlihun e lâ tettekûn(tettekûne).
143.İnnî lekum resûlun emîn(emînun).
144.Fettekullâhe ve atîûni.
145.Ve mâ es’elukum aleyhi min ecrin, in ecriye illâ alâ rabbil âlemîn(âlemîne).
146.E tutrakûne fî mâ hâhunâ âminîn(âminîne).
147.Fî cennâtin ve uyûn(uyûnin).
148.Ve zurûın ve nahlin tal’uhâ hedîm(hedîmun).
149.Ve tenhıtûne minel cibâli buyûten fârihîn(fârihîne).
150.Fettekullâhe ve atîûni.
151.Ve lâ tutîû emral musrifîn(musrifîne).
152.Ellezîne yufsidûne fîl ardı ve lâ yuslihûn(yuslihûne).
153.Kâlû innemâ ente minel musahharîn(musahharîne).
154.Mâ ente illâ beşerun mislunâ, fe’ti bi âyetin in kunte mines sâdikîn(sâdikîne).
155.Kâle hâzihî nâkatun lehâ şirbun ve lekum şirbu yevmin ma’lûm(ma’lûmin).
156.Ve lâ temessûhâ bi sûin fe ye’huzekum azâbu yevmin azîm(azîmin).
157.Fe akarûhâ fe asbahû nâdimîn(nâdimîne).
158.Fe ehazehumul azâb(azâbu), inne fî zâlike le âyeten, ve mâ kâne ekseruhum mu’minîn(mu’minîne).
159.Ve inne rabbeke le huvel azîzur rahîm(rahîmu).
160.Kezzebet kavmu lûtınil murselîn(murselîne).
161.İz kâle lehum ahûhum lûtun e lâ tettekûn(tettekûne).
162.İnnî lekum resûlun emîn(emînun).
163.Fettekullâhe ve atîûni.
164.Ve mâ es’elukum aleyhi min ecrin, in ecriye illâ alâ rabbil âlemîn(âlemîne).
165.E te’tûnez zukrâne minel âlemîn(âlemîne).
166.Ve tezerûne mâ halaka lekum rabbukum min ezvâcikum, bel entum kavmun âdûn(âdûne).
167.Kâlû le in lem tentehi yâ lûtu le tekûnenne minel muhracîn(muhracîne).
168.Kâle innî li amelikum minel kâlîn(kâlîne).
169.Rabbi neccinî ve ehlî mimmâ ya’melûn(ya’melûne).
170.Fe necceynâhu ve ehlehû ecmaîn(ecmaîne).
171.İllâ acûzen fîl gâbirîn(gâbirîne).
172.Summe demmernâl âharîn(âharîne).
173.Ve emtarnâ aleyhim matara(mataran), fe sâe matarul munzerîn(munzerîne).
174.İnne fî zâlike le âyeten, ve mâ kâne ekseruhum mu’minîn(mu’minîne).
175.Ve inne rabbeke le huvel azîzur rahîm(rahîmu).
176.Kezzebe ashâbul eyketil murselîn(murselîne).
177.İz kâle lehum şuaybun e lâ tettekûn(tettekûne).
178.İnnî lekum resûlun emîn(emînun).
179.Fettekullâhe ve atîûni.
180.Ve mâ es’elukum aleyhi min ecrin, in ecriye illâ alâ rabbil âlemîn(âlemîne).
181.Evfûl keyle ve lâ tekûnû minel muhsirîn(muhsirîne).
182.Vezinû bil kıstâsil mustekîm(mustekîmi).
183.Ve lâ tebhasun nâse eşyâehum ve lâ ta’sev fîl ardı mufsidîn(mufsidîne).
184.Vettekûllezî halakakum vel cibilletel evvelîn(evvelîne).
185.Kâlû innemâ ente minel musahharîn(musahharîne).
186.Ve mâ ente illâ beşerun mislunâ ve in nazunnuke le minel kâzibîn(kâzibîne).
187.Fe eskıt aleynâ kisefen mines semâi in kunte mines sâdıkîn(sâdıkîne).
188.Kâle rabbî a’lemu bi mâ ta’melûn(ta’melûne).
189.Fe kezzebûhu fe ehazehum azâbu yevmiz zulleh(zulleti), innehu kâne azâbe yevmin azîm(azîmin).
190.İnne fî zâlike le âyeten, ve mâ kâne ekseruhum mu’minîn(mu’minîne).
191.Ve inne rabbeke le huvel azîzur rahîm(rahîmu).
192.Ve innehu le tenzîlu rabbil âlemîn(âlemîne).
193.Nezele bihir rûhul emîn(emînu).
194.Alâ kalbike li tekûne minel munzirîn(munzirîne).
195.Bi lisânin arabiyyin mubîn(mubînin).
196.Ve innehu lefî zuburil evvelîn(evvelîne).
197.E ve lem yekun lehum âyeten en ya’lemehu ulemâu benî isrâîl(isrâîle).
198.Ve lev nezzelnâhu alâ ba’dıl a’cemîn(a’cemîne).
199.Fe karaehu aleyhim mâ kânû bihî mu’minîn(mu’minîne).
200.Kezâlike seleknâhu fî kulûbil mucrimîn(mucrimîne).
201.Lâ yu’minûne bihî hattâ yeravul azâbel elîm(elîme).
202.Fe ye’tîyehum bagteten ve hum lâ yeş’urûn(yeş’urûne).
203.Fe yekûlû hel nahnu munzarûn(munzarûne).
204.E fe bi azâbinâ yesta’cilûn(yesta’cilûne).
205.E fe raeyte in metta’nâhum sinîn(sinîne).
206.Summe câehum mâ kânû yûadûn(yûadûne).
207.Mâ agnâ anhum mâ kânû yumetteûn(yumetteûne).
208.Ve mâ ehleknâ min karyetin illâ lehâ munzirûn(munzirûne).
209.Zikrâ, ve mâ kunnâ zâlimîn(zâlimîne).
210.Ve mâ tenezzelet bihiş şeyâtîn(şeyâtînu).
211.Ve mâ yenbagî lehum ve mâ yestetîûn(yestetîûne).
212.İnnehum anis sem’i le ma’zûlûn(ma’zûlûne).
213.Fe lâ ted’u meallahi ilâhen âhara fe tekûne minel muazzebîn(muazzebîne).
214.Ve enzir aşîratekel akrabîn(akrebîne).
215.Vahfıd cenâhake li menittebeake minel mu’minîn(mu’minîne).
216.Fe in asavke fe kul innî berîun mimmâ ta’melûn(ta’melûne).
217.Ve tevekkel alâl azîzir rahîm(rahîmi).
218.Ellezî yerâke hîne tekûm(tekûmu).
219.Ve tekallubeke fîs sâcidîn(sâcidîne).
220.İnnehu huves semîul alîm(alîmu).
221.Hel unebbiukum alâ men tenezzeluş şeyâtîn(şeyâtînu).
222.Tenezzelu alâ kulli effâkin esîm(esîmin).
223.Yulkûnes sem’a ve ekseruhum kâzibûn(kâzibûne).
224.Veş şuarâu yettebiuhumul gâvûn(gâvûne).
225.E lem tera ennehum fî kulli vâdin yehîmûn(yehîmûne).
226.Ve ennehum yekûlûne mâ lâ yef’alûn(yef’alûne).
227.İllâllezîne âmenû ve amilûs sâlihâti ve zekerûllâhe kesîran ventesarû min ba’di mâ zulimû, ve se ya’lemullezîne zalemû eyye munkalebin yenkalibûn(yenkalibûne).
Şuara Suresinin Arapça Okunuşu
Şuara Suresinin Anlamı
NOT: AYETLERİN TÜRKÇE MEALLERİ, T.C. DİYANET İŞLERİ BAŞKANLIĞININ RESMİ İNTERNET SİTESİNDEN ALINMIŞTIR.
Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla
Ta Sin Mim. ﴾1﴿
Bunlar, apaçık Kitab’ın âyetleridir. ﴾2﴿
Ey Muhammed! Mü’min olmuyorlar diye adetâ kendini helak edeceksin! ﴾3﴿
Biz dilesek, onlara gökten bir mucize indiririz de, ona boyun eğmek zorunda kalırlar ﴾4﴿
Rahmân’dan kendilerine gelen her yeni öğütten mutlaka yüz çevirirler. ﴾5﴿
Onlar (Allah’ın âyetlerini) yalanladılar, fakat alay edegeldikleri şeylerin haberleri başlarına gelecek. ﴾6﴿
Yeryüzüne bakmazlar mı, orada her türden nice güzel ve yararlı bitkiler bitirdik. ﴾7﴿
Şüphesiz bunlarda (Allah’ın varlığına) bir delil vardır, ama onların çoğu inanmamaktadırlar. ﴾8﴿
Şüphesiz senin Rabbin, elbette mutlak güç sahibidir, çok merhametlidir. ﴾9﴿
Hani Rabbin Mûsâ’ya, “Zalimler topluluğuna, Firavun’un kavmine git! Başlarına geleceklerden hâlâ korkmuyorlar mı?” diye seslenmişti. ﴾10-11﴿
Mûsâ şöyle dedi: “Ey Rabbim! Muhakkak ki ben, beni yalanlamalarından korkuyorum.” ﴾12﴿
“Göğsüm daralır. Akıcı konuşamam. Onun için, Hârûn’a da peygamberlik ver (ve onu bana yardımcı yap).” ﴾13﴿
“Bir de onlara karşı ben suçlu durumundayım. Bu yüzden onların beni öldürmelerinden korkarım.” ﴾14﴿
Allah dedi ki, “Hayır, korkma! Mucizelerimizle gidin. Çünkü biz sizinle beraberiz, (her şeyi) işitmekteyiz.” ﴾15﴿
“Firavun’a gidin ve deyin: “Şüphesiz biz âlemlerin Rabbinin elçisiyiz”, ﴾16﴿
“İsrailoğullarını bizimle beraber gönder.” ﴾17﴿
Firavun şöyle dedi: “Seni biz küçük bir çocuk olarak alıp aramızda büyütmedik mi? Sen ömrünün nice yıllarını aramızda geçirdin.” ﴾18﴿
“(Böyle iken) sen o yaptığın işi yaptın (adam öldürdün). Sen nankörlerdensin.” ﴾19﴿
Mûsâ şöyle dedi: “Ben onu, o vakit kendimi kaybetmiş bir halde iken (istemeyerek) yaptım.”﴾20﴿
“Sizden korktuğum için de hemen aranızdan kaçtım. Derken, Rabbim bana hüküm ve hikmet bahşetti de beni peygamberlerden kıldı.” ﴾21﴿
“Senin başıma kaktığın bu nimet (gerçekte) İsrailoğullarını köleleştirmen(in neticesi)dir.” ﴾22﴿
Firavun, “Âlemlerin Rabbi de nedir?” dedi. ﴾23﴿
Mûsâ, “O, göklerin ve yerin ve her ikisi arasında bulunan her şeyin Rabbidir. Eğer gerçekten inanırsanız bu böyledir.” ﴾24﴿
Firavun, etrafındakilere (alaycı bir ifade ile) “dinlemez misiniz?” dedi. ﴾25﴿
Mûsâ, “O, sizin de Rabbiniz, geçmiş atalarınızın da Rabbidir” dedi. ﴾26﴿
Firavun, “Bu size gönderilen peygamberiniz, şüphesiz delidir” dedi. ﴾27﴿
Mûsâ, “O, doğunun da batının da ve ikisi arasındaki her şeyin de Rabbidir. Eğer düşünüyorsanız bu, böyledir” dedi. ﴾28﴿
Firavun, “Eğer benden başka bir ilah edinirsen, andolsun seni zindana atılanlardan ederim.” ﴾29﴿
Mûsâ, “Sana apaçık bir delil getirmiş olsam da mı?” dedi. ﴾30﴿
Firavun, “Doğru söyleyenlerden isen haydi getir onu,” dedi. ﴾31﴿
Bunun üzerine Mûsâ, asasını attı, bir de ne görsünler asa açıkça kocaman bir yılan olmuş. ﴾32﴿
Elini koynundan çıkardı, bir de ne görsünler, bakanlara bembeyaz olmuş. ﴾33﴿
Firavun, çevresindeki ileri gelenlere, “Şüphesiz bu bilgin bir sihirbazdır” dedi. ﴾34﴿
“Sizi, yaptığı sihirle, yurdunuzdan çıkarmak istiyor. Ne dersiniz?” ﴾35﴿
Dediler ki: “Onu ve kardeşini alıkoy.Şehirlere de toplayıcı adamlar gönder.” ﴾36﴿
“Sana bütün usta sihirbazları getirsinler.” ﴾37﴿
Böylece sihirbazlar, belli bir günün belirlenen bir vaktinde bir araya getirildiler. ﴾38﴿
İnsanlara da “Siz de toplanır mısınız?” denildi.﴾39﴿
“Umarız, üstün gelirlerse sihirbazlara uyarız” (dediler.) ﴾40﴿
Sihirbazlar gelince, Firavun’a, “Eğer biz üstün gelirsek gerçekten bize bir mükafat var mı?” dediler. ﴾41﴿
Firavun, “Evet, hem o takdirde mutlaka bana yakın kimselerden olacaksınız” dedi. ﴾42﴿
Mûsâ onlara, “Hadi ortaya atacağınız şeyi atın” dedi. ﴾43﴿
Bunun üzerine onlar iplerini ve değneklerini attılar ve “Firavun’un gücüyle elbette bizler üstün geleceğiz” dediler. ﴾44﴿
Mûsâ da asasını attı. Bir de ne görsünler, asâ onların düzdükleri sihir takımlarını yutuyor. ﴾45﴿
Bunun üzerine sihirbazlar derhal secdeye kapandılar. ﴾46﴿
“Âlemlerin Rabbine inandık” dediler. ﴾47﴿
“Mûsâ’nın ve Hârûn’un Rabbi’ne.” ﴾48﴿
Firavun, “Ben size izin vermeden ona inandınız ha? Mutlaka o size sihri öğreten büyüğünüzdür. Yakında bilip göreceksiniz siz! Andolsun, ellerinizi ve ayaklarınızı çaprazlama keseceğim ve hepinizi asacağım” dedi. ﴾49﴿
Sihirbazlar şöyle dediler: “Zararı yok, mutlaka Rabbimize döneceğiz.” ﴾50﴿
“(Burada) ilk inananlar biz olduğumuz için şüphesiz Rabbimizin, hatalarımızı bağışlayacağını umuyoruz.” ﴾51﴿
Biz Mûsâ’ya, “Kullarımı geceleyin yola çıkar, muhakkak ki takip edileceksiniz” diye vahyettik. ﴾52﴿
Firavun da şehirlere (asker) toplayıcılar gönderdi. ﴾53﴿
Dedi ki, “Bunlar pek az ve önemsiz bir topluluktur.” ﴾54﴿
“Şüphesiz onlar bize öfke duyuyorlar.” ﴾55﴿
“Ama biz uyanık ve tedbirli bir topluluğuz.” ﴾56﴿
Biz de Firavun’un kavmini bahçelerden, pınar başlarından, servetlerden ve iyi bir konumdan çıkardık. ﴾57-58﴿
İşte böyle yaptık ve onlara, İsrailoğullarını mirasçı kıldık. ﴾59﴿
Firavun ve adamları gün doğarken onları takibe koyuldular. ﴾60﴿
İki topluluk birbirini görünce Mûsâ’nın arkadaşları, “Eyvah yakalandık” dediler. ﴾61﴿
Mûsâ, “Hayır!, Rabbim şüphesiz benimledir, bana yol gösterecektir” dedi. ﴾62﴿
Bunun üzerine Mûsâ’ya, “Asan ile denize vur” diye vahyettik. Deniz derhal yarıldı. Her parçası koca bir dağ gibiydi. ﴾63﴿
Ötekileri de oraya yaklaştırdık. ﴾64﴿
Mûsâ’yı ve beraberindekilerin hepsini kurtardık. ﴾65﴿
Sonra ötekileri suda boğduk. ﴾66﴿
Bunda şüphesiz bir ibret vardır. Ama pek çokları iman etmiş değillerdi. ﴾67﴿
Şüphesiz ki senin Rabbin elbette mutlak güç sahibidir, çok merhametlidir. ﴾68﴿
Ey Muhammed! Onlara İbrahim’in haberini de oku. ﴾69﴿
Hani o babasına ve kavmine, “Neye tapıyorsunuz?” demişti. ﴾70﴿
“Putlara tapıyoruz ve onlara tapmağa devam edeceğiz” demişlerdi. ﴾71﴿
İbrahim dedi ki: “Onlara yalvardığınızda sizi işitiyorlar mı?” ﴾72﴿
“Yahut size fayda veya zararları dokunur mu?” ﴾73﴿
“Hayır, ama biz babalarımızı böyle yaparken bulduk” dediler. ﴾74﴿
İbrahim şöyle dedi: “Sizin ve geçmiş atalarınızın taptığı şeyleri gördünüz mü?” ﴾75-76﴿
“Şüphesiz onlar benim düşmanımdır. Ancak âlemlerin Rabbi olan Allah dostumdur.” ﴾77﴿
“O, beni yaratan ve bana doğru yolu gösterendir.” ﴾78﴿
“O, bana yediren ve içirendir.” ﴾79﴿
“Hastalandığımda da O bana şifa verir.” ﴾80﴿
“O, benim canımı alacak ve sonra diriltecek olandır.” ﴾81﴿
“O, hesap gününde, hatalarımı bağışlayacağını umduğumdur.” ﴾82﴿
“Ey Rabbim! Bana bir hikmet bahşet ve beni salih kimseler arasına kat.” ﴾83﴿
“Sonra gelecekler arasında beni doğrulukla anılanlardan kıl.” ﴾84﴿
“Beni Naîm cennetinin varislerinden eyle.” ﴾85﴿
“Babamı da bağışla. Çünkü o gerçekten yolunu şaşıranlardandır.” ﴾86﴿
“(Kulların) diriltilecekleri gün beni utandırma!” ﴾87﴿
“O gün ki ne mal fayda verir ne oğullar!” ﴾88﴿
“Allah’a arınmış bir kalp ile gelen başka.” ﴾89﴿
Cennet, Allah’a karşı gelmekten sakınanlara yaklaştırılacak. ﴾90﴿
Cehennem de azgınlara gösterilecek ve onlara, “Allahı bırakıp da tapmakta olduklarınız nerede? Size yardım ediyorlar mı veya kendilerini kurtarabiliyorlar mı?” denilecek. ﴾91-93﴿
Artık onlar ve o azgınlar ile İblis’in askerleri hepsi birden tepetakla oraya atılırlar. ﴾94-95﴿
Orada onlar taptıklarıyla çekişerek şöyle derler: ﴾96﴿
“Allah’a andolsun! Biz gerçekten apaçık bir sapıklık içindeymişiz.” ﴾97﴿
Çünkü sizi, âlemlerin Rabbi ile bir tutuyorduk.”﴾98﴿
Bizi ancak (önderlerimiz olan) suçlular saptırdı.” ﴾99﴿
İşte bu yüzden bizim şefaatçilerimiz yok.” ﴾100﴿
“Candan bir dostumuz da yok.” ﴾101﴿
Keşke (dünyaya) bir dönüşümüz olsa da inananlardan olsak. ﴾102﴿
Elbet bunda bir ibret vardır. Onların çoğu iman etmiş değillerdi. ﴾103﴿
Şüphesiz senin Rabbin, mutlak güç sahibi olandır, çok merhametli olandır. ﴾104﴿
Nûh’un kavmi de Peygamberleri yalanladı. ﴾105﴿
Hani kardeşleri Nûh, onlara şöyle demişti: “Allah’a karşı gelmekten sakınmaz mısınız?”﴾106﴿
“Şüphesiz ben size gönderilmiş güvenilir bir peygamberim.” ﴾107﴿
“Artık Allah’a karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin.” ﴾108﴿
“Buna karşılık sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim ücretim ancak âlemlerin Rabbi olan Allah’a aittir.” ﴾109﴿
“O halde Allah’a karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin!” ﴾110﴿
Dediler ki: “Sana hep aşağılık kimseler uymuş iken, biz hiç sana inanır mıyız.” ﴾111﴿
Nûh şöyle dedi: “Onların yaptıklarına dair benim ne bilgim olabilir?” ﴾112﴿
“Onların hesaplarını görmek ancak Rabbime aittir. Bir anlayabilseniz!” ﴾113﴿
“Ben inananları kovacak değilim.”﴾114﴿ “Ben ancak apaçık bir uyarıcıyım.” ﴾115﴿
Dediler ki: “Ey Nûh! (Bu işten) vazgeçmezsen mutlaka taşlananlardan olacaksın!” ﴾116﴿
Nûh şöyle dedi: “Ey Rabbim! Kavmim beni yalanladı.” ﴾117﴿
“Artık onlarla benim aramda sen hükmet. Beni ve benimle birlikte olan mü’minleri kurtar.” ﴾118﴿
Derken biz onu ve beraberindekileri dolu geminin içinde (taşıyıp) kurtardık. ﴾119﴿
Sonra da geride kalanları suda boğduk. ﴾120﴿
Şüphesiz bunda bir ibret vardır. Onların çoğu ise iman etmiş değillerdir. ﴾121﴿
Şüphesiz senin Rabbin mutlak güç sahibi olandır, çok merhametli olandır. ﴾122﴿
Âd kavmi de peygamberleri yalanladı. ﴾123﴿
Hani kardeşleri Hûd, onlara şöyle demişti: “Allah’a karşı gelmekten sakınmaz mısınız?” ﴾124﴿
“Şüphesiz ben, size gönderilmiş güvenilir bir peygamberim.” ﴾125﴿
“Öyle ise Allah’a karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin.” ﴾126﴿
“Buna karşılık sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim ücretim ancak âlemlerin Rabbi olan Allah’a aittir.” ﴾127﴿
“Siz her yüksek yere bir alamet bina yapıp boş şeylerle eğleniyor musunuz?” ﴾128﴿
“İçlerinde ebedi yaşama ümidiyle sağlam yapılar mı ediniyorsunuz?” ﴾129﴿
“Tutup yakaladığınız zaman zorbaca yakalarsınız.” ﴾130﴿
“Artık Allah’a karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin.” ﴾131﴿
“Bildiğiniz her şeyi size veren, size hayvanlar, oğullar, bahçeler ve pınarlar veren Allah’a karşı gelmekten sakının.” ﴾132-134﴿
“Çünkü ben, sizin adınıza büyük bir günün azabından korkuyorum.” ﴾135﴿
Dediler ki: “Sen ister öğüt ver, ister öğüt verenlerden olma, bize göre birdir.” ﴾136﴿
“Bu, öncekilerin geleneklerinden başka bir şey değildir.” ﴾137﴿
“Biz azaba uğratılacak da değiliz.” ﴾138﴿
Böylece onlar Hûd’u yalanladılar. Biz de bu yüzden onları helak ettik. Şüphesiz bunda bir ibret vardır. Onların çoğu ise iman etmiş değillerdir. ﴾139﴿
Şüphesiz senin Rabbin mutlak güç sahibi ve çok merhametli olandır. ﴾140﴿
Semûd kavmi de Peygamberleri yalanladı.﴾141﴿
Hani kardeşleri Salih onlara şöyle demişti: “Allah’a karşı gelmekten sakınmaz mısınız?”﴾142﴿
“Ben size gönderilmiş güvenilir bir peygamberim.” ﴾143﴿
“Öyle ise Allah’a karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin!” ﴾144﴿
“Buna karşılık sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim ücretim ancak âlemlerin Rabbi olan Allah’a aittir.” ﴾145﴿
“Siz buradaki bahçelerde, pınar başlarında, ekinlerde, meyveleri olgunlaşmış hurmalıklarda güven içinde bırakılacak mısınız?”﴾146-148﴿
“Bir de dağlardan ustalıkla evler yontuyorsunuz.” ﴾149﴿
“Artık Allah’a karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin.” ﴾150﴿
“Yeryüzünde ıslaha çalışmayıp fesat çıkaran haddi aşmışların emrine itaat etmeyin.” ﴾151-152﴿
Dediler ki: “Sen ancak büyülenmişlerdensin.” ﴾153﴿
“Sen de ancak bizim gibi bir beşersin. Eğer doğru söyleyenlerden isen haydi bize bir mucize getir.”﴾154﴿
Salih, şöyle dedi: “İşte bir dişi deve! Onun (belli bir gün) su içme hakkı var, sizin de belli bir gün su içme hakkınız vardır.” ﴾155﴿
“Sakın ona bir kötülük dokundurmayın. Yoksa büyük bir günün azabı sizi yakalar.” ﴾156﴿
Derken onu kestiler, fakat pişman oldular. ﴾157﴿
Böylece onları azap yakaladı. Şüphesiz bunda bir ibret vardır. Onların çoğu ise iman etmiş değillerdir. ﴾158﴿
Şüphesiz senin Rabbin mutlak güç sahibi ve çok merhametli olandır. ﴾159﴿
Lût’un kavmi de peygamberleri yalanladı. ﴾160﴿
Hani kardeşleri Lût onlara şöyle demişti: “Allah’a karşı gelmekten sakınmaz mısınız?” ﴾161﴿
“Şüphesiz ben size gönderilmiş güvenilir bir peygamberim.” ﴾162﴿
“Artık Allah’a karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin.” ﴾163﴿
“Buna karşılık sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim ücretim ancak âlemlerin Rabbi olan Allah’a aittir.” ﴾164﴿
“Rabbinizin, sizin için yarattığı eşlerinizi bırakıyor da insanlar arasından erkeklere mi yanaşıyorsunuz? Siz gerçekten haddi aşan bir topluluksunuz.” ﴾165-166﴿
Dediler ki: “Ey Lût! (İşimize karışmaktan) vazgeçmezsen mutlaka (şehirden) çıkarılanlardan olacaksın!” ﴾167﴿
Lût şöyle dedi: “Şüphesiz ben sizin yaptığınız bu çirkin işe kızanlardanım.” ﴾168﴿
“Ey Rabbim! Beni ve ailemi onların yaptıkları çirkin işten kurtar.” ﴾169﴿
Bunun üzerine biz de onu ve geri kalanlar arasındaki yaşlı bir kadın hariç bütün ailesini kurtardık. ﴾170-171﴿
Sonra diğerlerini helâk ettik.﴾172﴿
Onların üzerine bir yağmur (gibi taş) yağdırdık. (Başlarına gelecekler konusunda) uyarılanların yağmuru ne kadar da kötü idi! ﴾173﴿
Şüphesiz bunda büyük bir ibret vardır. Onların çoğu ise iman etmiş değillerdir. ﴾174﴿
Şüphesiz senin Rabbin mutlak güç sahibi ve çok merhametli olandır. ﴾175﴿
Eyke halkı da peygamberleri yalanladı. ﴾176﴿
Hani Şuayb onlara şöyle demişti: “Allah’a karşı gelmekten sakınmaz mısınız?” ﴾177﴿
“Şüphesiz ben size gönderilmiş güvenilir bir peygamberim.” ﴾178﴿
Artık Allah’a karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin. ﴾179﴿
“Buna karşılık sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim ücretim ancak âlemlerin Rabbi olan Allah’a aittir.” ﴾180﴿
Ölçüyü tam yapın. Eksik verenlerden olmayın.” ﴾181﴿
“Doğru terazi ile tartın.” ﴾182﴿
“İnsanların mallarını ve haklarını eksiltmeyin. Yeryüzünde bozgunculuk yaparak karışıklık çıkarmayın.” ﴾183﴿
“Sizi ve önceki nesilleri yaratana karşı gelmekten sakının.” ﴾184﴿
Onlar şöyle dediler: “Sen ancak büyülenmişlerdensin.” ﴾185﴿
Sen sadece bizim gibi bir insansın. Biz senin yalancılardan olduğunu sanıyoruz.” ﴾186﴿
“Eğer doğru söyleyenlerden isen, haydi gökten üzerimize bir parça düşür.” ﴾187﴿
Şuayb, “Rabbim yaptıklarınızı en iyi bilendir” dedi. ﴾188﴿
Onlar Şuayb’ı yalanladılar. Derken gölge gününün azabı onları yakaladı. Şüphesiz o, büyük bir günün azabı idi. ﴾189﴿
Şüphesiz bunda bir ibret vardır. Onların çoğu ise iman etmiş değillerdir. ﴾190﴿
Şüphesiz senin Rabbin mutlak güç sahibi ve çok merhametli olandır. ﴾191﴿
Şüphesiz bu Kur’an, âlemlerin Rabbi’nin indirmesidir. ﴾192﴿
Uyarıcılardan olasın diye onu güvenilir Ruh (Cebrail) senin kalbine apaçık Arapça bir dil ile indirmiştir. ﴾193-195﴿
Şüphesiz bu (Kur’an’ın indirileceği) öncekilerin kitaplarında da vardı. ﴾196﴿
İsrailoğulları bilginlerinin onu bilmesi, onlar (Mekke müşrikleri) için bir delil değil midir? ﴾197﴿
Biz onu Arapça bilmeyenlerden birine indirseydik ve o da bunu kendilerine okusaydı yine buna inanmazlardı. ﴾198-199﴿
İşte böylece biz onu (Kur’an’ı) suçluların kalbine soktuk. ﴾200﴿
Onlar, farkında olmadan ansızın kendilerine gelecek olan elem dolu azabı görüp de, “Bize mühlet verilmez mi?” demedikçe, ona inanmazlar.﴾201-203﴿
Bizim azabımızın çabuklaşmasını mı istiyorlar? ﴾204﴿
Ey Muhammed! Ne dersin; biz onları yıllarca (dünya nimetlerinden) yararlandırsak, ﴾205﴿
Sonra da kendilerine tehdit edildikleri şey gelse, (halleri nice olurdu?) ﴾206﴿
(Dünyada) yararlandırıldıkları şeyler onlara fayda sağlamazdı. ﴾207﴿
Biz hiçbir memleketi uyarıcıları olmadıkça helak etmedik. ﴾208﴿
Bu bir hatırlatmadır. Biz zalim değiliz. ﴾209﴿
O Kur’an’ı şeytanlar indirmemiştir. ﴾210﴿
Zaten bu onların harcı değildir, buna güçleri de yetmez.﴾211﴿
Çünkü onlar (vahyi) işitmekten uzaklaştırılmışlardır. ﴾212﴿
Öyle ise sakın Allah ile beraber başka bir ilaha yalvarma, sonra azaba uğratılanlardan olursun! ﴾213﴿
(Önce) en yakın akrabanı uyar. ﴾214﴿
Mü’minlerden sana uyanlara kanatlarını indir. ﴾215﴿
Eğer sana karşı gelirlerse, “Şüphesiz ben sizin yaptığınız şeylerden uzağım” de. ﴾216﴿
Namaza kalktığında seni ve secde edenler arasında dolaşmanı gören; mutlak güç sahibi, çok merhametli olan Allah’a tevekkül et. ﴾217-219﴿
Şüphesiz O hakkıyla işitendir, hakkıyla bilendir. ﴾220﴿
Şeytanların kime ineceğini size haber vereyim mi? ﴾221﴿
Onlar, her günahkâr yalancıya inerler. ﴾222﴿
Bunlar da şeytanlara kulak verirler. Onların çoğu ise yalancıdır. ﴾223﴿
Şairlere ise haddi aşan azgınlar uyarlar. ﴾224﴿
Görmez misin ki onlar, her vadide şaşkın şaşkın dolaşırlar ve yapmadıkları şeyleri söylerler.﴾225-226﴿
Ancak iman edip salih amel işleyen, Allah’ı çok anan ve haksızlığa uğratıldıktan sonra öçlerini alanlar başka. Zulmedenler hangi akıbete uğrayacaklarını göreceklerdir. ﴾227﴿