Hizmet eyle gene gülü bulunca
Gerçek adı Şah İsmail ya da I. İsmail olan Hatai (Hatayi) aslında Safevi Devletinin kurucusu ve ilk hükümdarıdır. 17 Temmuz 1487 ile 24 Mayıs 1524 tarihleri arasında yaşayan Şah İsmail, şiirlerinde Şeyh Hatayi (Şah Hatai) takma adını kullanmıştır. Doğum yeri Azerbaycan’ın Erdebil şehri iken ölüm yeri için 2 rivayet var. Birisi yine Erdebil diğeri ise İran’ın Tebriz şehri. Şiirlerinde Nesimi ve Fuzuli’den etkilenmiştir. Şiirleri, Alevi-Bektaşi edebiyatının en güzel örneklerini sunmaktadır. Şiirlerini Azerbaycan Türkçesi’nde hece ve aruz ile yazmıştır.
Şah Hatayi’nin şiirlerden biriside Gel Öğüt Vereyim Öğüt Alırsan şiiridir. Günümüze kadar ulaşan Gel Öğüt Vereyim Öğüt Alırsan şiirinin son mısraları ise şöyle;
Şah Hatayi’m eydür bakma bu hale
Gönlümüzde vardır bir ulu kale
Gel Öğüt Vereyim Öğüt Alırsan Şiiri
> Gel öğüt vereyim öğüt alırsan
Hizmet eyle gene gülü bulunca
Kervan gider sakın geri kalırsın
Hemen elden koma yolu bulunca
> Ölürse de çıkmaz yoldan yol eri
Gerçeklerin elindedir yuları
Göründü seyreyle akan suları
Karışır ummana seli bulursa
> Arı oldun her çiçekten alırsın
Balın damızlığın kande bulursun
Yetmiş bin ayete delil olursun
Anlayıp da bu manayı bilince
> Dinleyip de bu manayı yazmalı
Her kişi halince kuyu kazmalı
Yedi padişahlık yeri gezmeli
Haline münasip eri bulunca
> Sil süpür kalbini sütten beyaz et
Öldürüp nefsini şeytandan arıt
Doksan dokuz ere çıktı Beyazıt
Haline münasip eri bulunca
> Şah Hatayi’m eydür bakma bu hale
Gönlümüzde vardır bir ulu kale
Elif gele ayın gele mim gele
Dertli kullar dermanını bulunca